29.09-1.10.2017 Pienińska jesień.
Na początek napiszę tyle - życzę każdemu pracy z tak wspaniałymi ludźmi, jakich miałem na tym plenerze. Było aż 6 całkiem nowych osób a to i dla nich, i dla mnie całkiem nowa sytuacja. Pięknie dziękuję zatem Marzenie, Kasi, Agnieszce, Danusi i Wiolecie oraz obu Robertom, obu Darkom, Sławkowi, Tomkowi, Adamowi i Mirkowi.
Plener zaczynamy w Sromowcach Niżnych, ska udajemy się na zachód słońca na Magurską Przełęcz. Pogoda dopisuje lecz nad Tatrami i na zachodzie coraz więcej chmur. Ale w mojej ocenie, zawsze należy zaryzykować bo bez tego nie ma szans na wyjątkowe zdjęcia. Niestety, zachód się tym razem nie udaje ale przynajmniej poznaję uczestników i ich sposób pracy z aparatem. Dla mnie to bardzo ważna wiedza. Staram się zatem podejść do każdego i zobaczyć sposób patrzenia na świat przez wizjer aparatu.
Po powrocie, próbuję przeprowadzić zajęcia z teorii ale większość jest zmęczona i przerywamy wykład, nie docierając nawet do połowy... O 3.30 wyjeżdżamy do Krościenka. Stąd udajemy się na wschód słońca na Sokolicę. Na parkingu czeka już na nas Piotrek (uczestnik wielu plenerów) i wspólnie ruszamy w górę. Mam nadzieję że dotrzemy tam na tyle wcześnie, że zdążymy jeszcze zrobić nocne ujęcia najsłynniejszej sosny w Polsce. Mam tez przeczucia że wyjdziemy ponad chmury ale to co zobaczymy, przechodzi nasze najśmielsze oczekiwania... Oprócz nas, niebawem pojawi się grupa niezadowolonych fotografów, z powodu iż my tam już jesteśmy...
Na zachód słońca jedziemy na Wysoki Wierch. Mamy też zamiar zostać tam na nocną fotografię ale mocno wiejący wiatr, i przenikliwe zimno powodują, że zaraz pod zachodzie słońca, schodzimy w dół. Nie przypadkowo wybrałem to miejsce bo fotograficznie można tutaj dużo zdziałać. Tatry, Pieniny, Beskidy z Babią i Pilskiem, a nawet Gorcem w Lubaniem. To wszystko można stąd zobaczyć, nie wspominając, że jak się dobrze przyjrzymy, to i toskańskie klimaty tutaj dojrzymy...
W niedzielny poranek kilka osób rezygnuje z wyjścia na Trzy Korony i część z nich jedzie na słowacka Przełęcz pod Tokarnią. Na Trzy Korony ruszamy 4.20. I kolejny raz podczas tego pleneru, aura wynagradza nam cały trud podejścia oraz nocnego wstawania. Wychodzimy ponad chmury. Na górze temperatura poniżej zera a do tego, zimny, przenikliwy wiatr... Nie zraża to jednak nikogo i mimo przenikliwego zimna, wszyscy doczekali się, kolejnego, pięknego wschodu słońca z "morzem" mgieł w dolinach...
Plener kończymy przy wodospadzie Zaskalnik w Szczawnicy a za dwa dni zaczynamy kolejny, tym razem w Bieszczadach...
 |
| Magurska Przełęcz. Niezbyt udany zachód słońca z Tatrami Bielskimi w oddali... |
 |
| Sokolica. Nocne zabawy z czerwoną lampką... |
 |
| ... i bez niej... |
 |
| Morze chmur w dolinie Dunajca... |
 |
| O poranku... |
 |
| Pierwsze promienie budzącego się dnia... |
 |
| Czekamy na "lasery" w lesie... |
 |
| Barwy jesieni... |
 |
| ... |
 |
| W Pieninach bez wątpienia, czuć już jesień... |
 |
| ... |
 |
| Kolejny raz spojrzenie w dół... |
 |
| ... |
 |
| Czy jest w polskich górach słynniejsze drzewo? |
 |
| Na pewno nie! |
 |
| Trzy Korony spod schroniska Trzy Korony. |
 |
| Wyraźnie widoczny najwyższy szczyt Trzech Koron, słynna Okraglica z platformą widokową. |
 |
| ... |
 |
| Pieniny właściwe. Wysoki Wierch z widokiem na Jarmutę oraz Beskid Sądecki. |
 |
| Prawie jak w Toskanii... Po słowackiej stronie Pienin. |
 |
| Słowacka "Toskania"... |
 |
| Widok dla którego 99% ludzi w o ogóle wychodzi na Wysoki Wierch... |
 |
| Tatry Wysokie i Bielskie... |
 |
| Im słońce niżej, tym kolorystyka w dolinach, coraz "zimniejsza"... |
 |
| ... |
 |
| Wspaniała, plenerowa ekipa... |
 |
| Po zachodzie słońca... Mirek, Adam, Robert, Danusia, Aga, Darek, Darek, Robert, Tomek, Marzenka, Sławek, Wiola i Kasia. Oraz "upadły" prowadzący... |
 |
| Wysoki Wierch. |
 |
| Trzy Korony. Przed wschodem słońca... |
 |
| Osobiście czekam aż słońce podświetli te "wyspy"... |
 |
| Spojrzenie na Tatry a nad nimi pojawił się już różowy kolor poranka... |
 |
| ... |
 |
| Na tę chwilę czekali chyba wszyscy... Pierwsze promienie słońca na tatrzańskim dwutysięcznikach... |
 |
| A na takie chwilę zawsze czekam ja - troszkę światła, choćby punktowego... |
 |
| W dole jeszcze wszystko śpi a na górach pojawia się światło... |
 |
| ... |
 |
| Ciepłe światło poranka, miesza się z zimnem dolin, do których słońce jeszcze nie dociera... |
 |
| Na tę chwilę czekałem... |
 |
| ... |
 |
| ... |
 |
| Coś wspaniałego zobaczyć to na żywo... |
 |
| Są i pienińskie lasery... |
 |
| Jeszcze czarno-białe spojrzenie na pienińskie "wysepki"... |
 |
| ... oraz na zbocza gór i czas wracać... |
A u mnie będzie poważnie i tylko poważnie....Kazdemu amatorowi(ale i zawodowcom) fotografi krajobrazowej zycże takiego prowadzacego oraz takich pozytywnych ludzi jakich dane mi było spotkać już po raz kolejny na Michałowych plenerach. Serdecznie pozdrawiam i oby do nastepnego razu :-)
OdpowiedzUsuńWarsztaty "u Michała" jedyne, w swoim rodzaju. Nocne wejścia na wschody, nocne zejścia z zachodów. Michał pokazuje, że opłaca się ten wysiłek, ale też, że nie ma łatwych dobrych zdjęć. Trzeba na nie zapracować. Poza tym organizacja, atmosfera HQ. W tym kontekście zrozumieć można tego gościa ps "anonimowy". Wystarczy raz nie móc pojechać z Michałem i ile to kwasu się może w człowieku zebrać. Wielkie dzięki wszystkim współuczestnikom i prowadzącemu za wspólnie spędzony czas. ASz
OdpowiedzUsuńMagiczny plener :) Można sobie tylko pluć w brodę, że zapomniało się zabrać teleobiektywu ;) co oznacza, że trzeba powtórzyć :). Z Michałem od razu człowiek czuje się, jakby go zawsze znał i mega cenię sobie dzielenie się wiedzą w praktyce, w sposób doradzający, a nie "prawda fotografa jest jedna i tylko ja ją posiadam" :) Szacun wielki, niewielu tak potrafi! Na pewno jeszcze się spotkamy ;) P.S> To ja, Danka, nie umiem tu podpisać w opcji "skomentuj jako" :)
OdpowiedzUsuńByłem na tym plenerze i nie był to jak dla mnie czas stracony, wręcz przeciwnie. Złożyło się na to kilka istotnych czynników takich jak, warunki plenerowe, uczestnicy i prowadzący. Wybór przez prowadzącego miejsc zdjęciowych w połączeniu z porą dnia, przy panujących aktualnie warunkach pogodowych, to był miód dla moich oczu. Wszystko razem złożyło się świetną atmosferę panującą w grupie, humory cały czas nam dopisywały pomimo wczesnych pobudek. Nie bez znaczenia było również to, że podczas zdjęć i w czasie wolnym chętnie wymienialiśmy się doświadczeniem i uwagami. Michał Sośnicki zadbał o to, aby każdy z nas znalazł dla siebie coś ciekawego w obszarze fotografii krajobrazowej. Pozdrawiam serdecznie całą ekipę i mam nadzieję, że jeszcze nie raz spotkamy się gdzieś w plenerze a prowadzącemu dziękuję za cenne uwagi, pomoc i wsparcie. Robert
OdpowiedzUsuń